ΕΤΣΙ… ΦΕΥΓΑΛΕΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ…

Ακριβώς έτσι, όσο διαρκεί μια στιγμούλα για να ενταχθεί στο συλλογικό των εντός μου αναρτήσεων…Σε συναντώ κάθε φορά που η αθέλητη συμπεριφορά μου σκέφτεται το πάτημα “μου αρέσει” (κοινώς…like).Κι εσύ απλά το προσπερνάς σαν να’ναι η πρώτη φορά ή η τελευταία κι ότι δεν το είδες ή δεν το πρόσεξες…όλα εδώ μπορούν να συμβούν ναι…αρκεί να μην έχεις διάθεση ούτε να βλέπεις ,ούτε να ακούς. 

Σκέφτομαι ότι αν η φύση δεν έκανε ανακύκλωση και παρήγαγε σκουπίδια όπως παράγει ο άνθρωπος στο μυαλό του (καλή ώρα..), δε θα υπήρχε σήμερα ζωή στον πλανήτη. Όλα ξεκινούν από το μυαλό µας. Εάν καταλάβουμε ότι τα σκουπίδια δεν είναι άχρηστα υλικά, αλλά χρήσιμες πρώτες ύλες για γενικότερο προβληματισμό, τότε θα συνειδητοποιήσουμε πόσο λάθος είναι η κατάληξη αυτών των υλικών-σκέψεων στις χωματερές (κοινώς καλάθι αχρήστων του υπό-λογιστή), µε “ηθικό”ίσως….δίδαγμα.

Έτσι άδοξα τελειώνουν οι σχέσεις των ανθρώπων. Έρχεται μια μέρα που όλα ξαφνικά αλλάζουν γύρω σου, τελειώνουν. Για τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει πανάκεια λύση ή συνταγή ,πόσο μάλλον για τις εικονικές ανθρώπινες σχέσεις που είναι πολυπαραγοντικά εξαρτώμενες στα του φατσοβιβλίου..κι όχι μόνον, στο πέρασμα δε των χρόνων κουράζουν και παλιώνουν, σκουριάζουν τα έμβολα όταν δεν συντηρούνται, αφού οι περισσότεροι σκοτώνουμε το χρόνο μας στου διαδικτύου την κατηφόρα…Προσωπικά επιτρέψετε μου,να επιλέξω την α-συνέχεια, της αντοχής και της αξίας του ακινητοποιημένου χρόνου. Τα μόνα σταθερά… που δεν πουλιούνται, ούτε εξαγοράζονται… Η τσιγκουνιά είναι μια κατάσταση παθολογική, η οποία έχει επέκταση σε όλη τη ζωή του προσώπου που πάσχει από αυτήν.Κατα τ’άλλα αυτές οι δήθεν ευγενικές και δημοκρατικές αντιλήψεις των περισσοτέρων μας..που δεν οδηγούν πουθενά…κι εσύ συνεχίζεις το ίδιο λάθος.Που να πας, ποιος σε περιμένει; 

Είσαι ο «ξένος», σε όλες τις δυνατές βιωματικές-ερμηνευτικές σου εκφάνσεις (ως εξωτικός ή ως επικίνδυνος εισβολέας, ως αμφισβήτηση ή ως «συμπλήρωμα» του εαυτού). Αποτελείς ίσως, κεντρικό σημείο αναφοράς του συνόλου των μορφών αεράτης αφήγησης που σχετίζονται με την πορεία του ανθρώπου;

H παραμυθία από τούτη την ισότητα ενώπιον του θανάτου έχει τα όριά της. Καθώς ο καθένας οφείλει να ζήσει τη δική του ζωή, η υπαρξιακή ανομοιότητα των ανθρώπων δεν απαλλάσσει κανέναν. Όποιος όμως δεν παραδέχεται καμιά απολύτως διαφορά, από την παραμυθία δημιουργεί μια προκατάληψη, που τελικά κατα¬στρέφει κάθε αξία.

Θηρίο είναι τελικά ο άνθρωπος ..κι ας δείχνει κάποτε..ανάμεσα σε δήθεν και μη, ότι κυνηγάει ανεμόμυλους ή ότι κλωτσάει τη σκάλα για να αναρριχείται περισσότερο.Έχει ναι, γυρίσματα ο καιρός. Ίσως κιόλας καραδοκεί με απενεργοποίηση...

Αντρέας Αρτέμης