 |
| Φανούλα Αργυρού |
Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της λύσης που προτείνει ο ελλαδίτηςδημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός ενός ημιβελούδινου διαζυγίου από τον συμβιβασμό με την ιδέα μιας ατελούς πραγματικότητας της περιβόητης International Crisis Group που θα νομιμοποιεί την διχοτόμηση και την ξεχωριστή αυτοδιάθεση του 18%!!! Σχέδια παράλληλα, όπως λέμε.. βίοι παράλληλοι! Η μια «ιδέα» συμπληρώνει την άλλη...
Δέστε άρθρο μου στην Σημερινή 8 Οκτωβρίου 2014 πιο κάτω.
Φανούλα Αργυρού
15/10/14
ICG : Διαιρεμένη Κύπρος: Ο Συμβιβασμός με την Ιδέα Μιας Ατελούς Πραγματικότητας
Για ακόμη μία φορά, έχουν ξεκινήσει οι συνομιλίες προς την εξεύρεση μίαςδιευθέ-
τησης για τη διαιρεμένη Κύπρο. Για την αποφυγή μίας ακόμη αποτυχημένης προ-
σπάθειας προς την κατεύθυνση μίας ομοσπονδίας, απαιτούνται νέες ιδέες.
Το βασικό πρόσκημμα είναι ότι οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι διάγουν ξεχωριστούς βίους, έχουν διαφορετικές γλώσσες και υποδομές και ανησυχούν πως μία νέα ενιαία διοίκηση θα ενέχει περισσότερες απειλές από το υπάρχον ειρηνικό status quo.
Στο διάλογο και τη νέα παρασκηνιακή διπλωματία, θα πρέπει οι ίδιοι και η διε-
θνής κοινότητα να δοκιμάσουν μία πορεία προς ένα νέο είδος ενότητας, η οποία θα
μπορούσε να περιλαμβάνει και την παραχώρηση προς τους Τουρκοκύπριουςπλή-
ρους ανεξαρτησίας και ένταξη στην Ε.Ε.
Ένας τρόπος σκέψης πέραν των υφιστάμενων περιορισμών θα μπορούσε να πείσει τα δύο μέρη ότι μία ομοσπονδία θα ήταν προτιμότερη, ιδιαιτέρως από τη στιγμή που το μικρότερο τουρκοκυπριακό κράτος θα ήταν τόσο ανίσχυρο. Όμως μία ρεαλιστική νέα προσέγγιση θα μπορούσε να αποτελέσει τον καλύτερο τρόπο ώστε τα μέρη να εκμεταλευτούν τη νέα πολιτική βούληση της Τουρκίας για μία διευθέτηση, την ανάγκη των Ελληνοκύπριων για μία αξιοπρεπή διέξοδο από την οικονομική δυσχέρεια και την επιθυμία των Τουρκοκύπριων να βρίσκονται εντός της Ε.Ε. και να αναλάβουν τον έλεγχο των υποθέσεών τους.
Η νομιμοποίηση της τουρκοκυπριακής αυτοδιάθεσης έχει υπάρξει θέμα ταμπού
εκτός της τουρκοκυπριακής οντότητας και των υποστηρικτών της στην Τουρκία. Η
ελληνο-κυπριακή πλειοψηφία, η οποία ανέλαβε αποκλειστικό έλεγχο της διεθνώς
αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας το 1964, εξακολουθεί να παραμένει στις
δημόσιες τοποθετήσεις της πλήρως αντίθετη προς μία επίσημη διχοτόμηση.
Η θέση της αυτή υποστηρίζεται από ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και από το δίκτυο υποστηρικτών της Κύπρου, ιδιαιτέρως από την Ε.Ε., κυρίως εξαιτίας της τουρκικής εισβολής του 1974 και του επακόλουθου γεωγραφικού διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων.
Ωστόσο, σε πέντε γύρους διαπραγματεύσεων οι οποίες διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια τεσσάρων δεκαετιών κυρίως με τη διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών, τα εμπλεκόμενα μέρη δεν έχουν καταφέρει να έλθουν σε μία συμφωνία για την επανένωση της Κύπρου σύμφωνα με τις επίσημες παραμέτρους μίας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Χιλιάδες συναντήσεις υπό δεκάδες μορφές έχουν αποφέρει μόνο μία παγιωμένη, ατελή εξομάλυνση της de facto διχοτόμησης μεταξύ της ελληνο-κυπριακής πλειοψηφίας στο νότο και των Τουρκοκύπριων στο βορρά.
«Η αιρετική λύση» Σταύρου Λυγερού
Σημερινή 8 Οκτωβρίου 2014
Όταν στις 14.4.2014 έγραψα το άρθρο μου «Τα δύο κράτη Στ. Λυγερού “revisited” γιατί;» δεν γνώριζα ότι αυτά ήσαν ουσιαστικά προπομπός για το πρόσφατο βιβλίο του κ. Λυγερού με τίτλο «Κυπριακό - Η αιρετική λύση». Και είναι όντως προβληματισμός μεγάλος, ΓΙΑΤΙ ο εν λόγω κύριος επιμένει στην προώθηση λύσης ημιβελούδινου τάχατες διαζυγίου! Αν πράγματι όσοι επαγγέλονται νέα στρατηγική και θέλουν το καλό της Κύπρου, γιατί δεν υποστηρίζουν νέα στρατηγική με πλήρη απεγκλωβισμό και αποτίναξη από την τουρκο-βρετανική ρατσιστική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία,
ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ το πλέον γνήσιο, ορθό και συμβατό με κάθε αρχή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την πλήρη απελευθέρωση από την κατοχή, αντί άλλο τρόπο σταθεροποίησης και νομιμοποίησης των κατοχικών τετελεσμένων; Γιατί δηλαδή σε ένα ημικατεχόμενο κράτος να προτείνεται «λύση» ημιβελούδινου διαζυγίου, επειδή δεν έγινε δεκτή η ΔΔΟ αντί της απελευθέρωσης, όταν μια τέτοια «εναλλακτική λύση» και πάλιν είναι τον Τούρκο εισβολέα που βοηθά να εξασφαλίσει τα όσα επιδιώκει με άλλον τρόπο και όχι το θύμα του εισβολέα; Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Οι Εβραίοι, μετά από 70 χρόνια, διεκδικούν τις περιουσίες τους στην Πολωνία, εμάς γιατί και με βιβλία, μάλιστα, υποτίθεται δικοί μας μάς προτείνουν, προτρέπουν και προωθούν τέτοιες λύσεις, που μόνο τα ξένα συμφέροντα ωφελούν, είναι άξιον απορίας πραγματικά.
Φανούλα Αργυρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου