Οριστικό τέλος φιλοδοξεί να βάλει ο μακροβιότερος κατάδικος των Κεντρικών Φυλακών στην συνεχιζόμενη προσπάθεια του για αποφυλάκιση, η οποία απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Αποφυλακίσεων Επ’ Αδεία.
Ο Καυκαρής είχε καταδικαστεί σε τρεις φορές ισόβια, μετά την δολοφονία πατέρα και των δύο παιδιών του το 1987 στην περιοχή Αποστόλου Ανδρέα στη Λεμεσό.
Το έγκλημα του Καυκαρή είχε συγκλονίσει την κυπριακή κοινή γνώμη. Ο ισοβίτης είχε τοποθετήσει εκρηκτικό μηχανισμό στο όχημα του Πανίκου Μιχαήλ, γνωστού τότε επιχειρηματία και ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου Intercontinental στη Λεμεσό, προκαλώντας το θάνατο του ιδίου και των δύο παιδιών του που επέβαιναν στο αυτοκίνητο.
Ο Καυκαρής, μετά και την τελευταία απόρριψη της αίτησης του για αποφυλάκιση προέβη σε μία ύστατη προσπάθεια για ανατροπή της απόφασης, με την αποστολή επιστολής, στο Συμβούλιο Αποφυλακίσεως και κοινοποίηση στον Υπουργό Δικαιοσύνης, το Υπουργικό Συμβούλιο, τη Βουλή των Αντιπροσώπων, τον Γενικό Εισαγγελέα και τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Το Livenews, παρουσιάζει ολόκληρο το κείμενο της επιστολής Καυκαρή, μέσω της οποίας ζητά επανεξέταση του αιτήματος του από το Συμβούλιο, ή ευθανασία.
«Αξιότιμοι κύριοι, κυρίες,
Είμαι ο Παναγής Αγαπίου Αγαπή, άλλος Καυκαρής, ηλικίας 70 ετών και ο μακροβιότερος κρατούμενος, (28) έτη στις Κεντρικές Φυλακές, ανελλιπώς από τις 16 Ιουλίου 1987, μετά την καταδίκη μου σε τρείς φορές δια βίου φυλάκιση και μ’ αριθμό κατάδικου 7167.
Αναφορικά με το θέμα φέρω εις γνώσιν σας τα ακόλουθα.
1. Σε προσφυγή μου προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το δικαστήριο στην απόφαση του 21 Ιουνίου 2011, στην παράγραφο 53, όπου αναφέρεται στις θέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναφέρει ότι το 2010 είχα ήδη το νόμιμο δικαίωμα να αιτηθώ την χορήγηση απόλυσης επ' αδεία.
Με τις ισχύουσες διατάξεις, όπως έχουν εφαρμογή στην Κυπριακή Δημοκρατία, δύναμαι να αιτηθώ για την για την παροχή του ευεργετήματος της απολύσεως μου επ’ αδεία, μετά την πάροδο συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, όπως αυτό ορίστηκε στη νομοθετική τροποποίηση για τους Περί Φυλακών Νόμους 37(1)2009, άρθρα 14 Α.
Σύμφωνα με την από 24/5/2011, γνωμάτευση του Προέδρου του προηγούμενου Συμβουλίου Αποφυλάκισης Επ’ Αδεία, όφειλα να εκτίσω 25 χρόνια φυλάκισης πριν υποβάλλω νομικώς αίτηση επ’ αδείας, καθώς εκτιμήθηκε ότι έπρεπε να εκτίσω διαδοχικά τις ποινές που επιβλήθηκαν , γεγονός για το οποίο δεν υπήρχε δικαστική απόφαση, όπως επίσης η τότε αυταρχική διεύθυνση των φυλακών, δεν μου επέτρεπε να έχω επικοινωνία, ή επίσκεψη με νομικό σύμβουλο μου δικηγόρο, λόγω Black list και ούτε εμού του ιδίου προσωπικά δεν μου επιτράπηκε να έχω πρόσβαση στο Ανώτατο Δικαστήριο για καταχώρηση προσφυγής, οπότε έληξε και η προθεσμία καταχώρηση της.
Στις 17 Ιουνίου 2014 το νέο Συμβούλιο Αποφυλάκισης Επ’ Αδεία με κάλεσε σε ακρόαση, σύμφωνα με τον συνολικό χρόνο κράτησης μου στη φυλακή, είχα ήδη εκτίσει 27 χρόνια εγκλεισμού, έχοντας έτσι υπερβεί κατά δύο έτη το προβλεπόμενο όριο εκ του νόμου, αυτό των 25 ετών, που είχα νόμιμο δικαίωμα, σύμφωνα με την γνωμάτευση που προανέφερα, να εξεταστεί κατά πρώτον η αίτηση μου για αποφυλάκιση με όρους, δεν αφορούν στο πρόσωπο μου και που ενδεχομένως να αντιβαίνει και στην πολύ πρόσφατη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων , ημερομηνίας Ιανουαρίου 2013 και ως επίσης επιπρόσθετη παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ και 8 του Συντάγματος, αφού αυτό το συναίσθημα που νιώθω, σε συνδυασμό με την ποινή της δια βίου φυλάκισης που εκτίω συνιστά και ενδεχόμενη απάνθρωπη η και εξευτελιστική και ταπεινωτική μεταχείριση.
Σύμφωνα με τις εξουσίες του Συμβουλίου αν και δεν γνωρίζω ….μέλος της οικογένειας μου με τρία παιδιά, κατά τη διάρκεια εξέτασης του, ενδεχομένως να έχει υποστεί εξευτελιστική, ή και μειωτική μεταχείριση από μέλος του Συμβουλίου.
Στις 10 Νοεμβρίου του 2014, σχεδόν μετά από πέντε μήνες και μετά από μία μακρά ψυχοφθόρα αναμονή και δυσμενή μεταχείριση, απέρριψαν το αίτημα μου για αποφυλάκιση μου Επ’ Αδεία.
Μετά από αυτό και χωρίς χρονοτριβή προσέφυγα στο Ανώτατο Δικαστήριο με την προσφυγή 1407/2014, ημερομηνίας 17/11/2014.
Το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του στις 25 Φεβρουαρίου 2015, ακύρωσε την απόφαση του Συμβουλίου, αφού την βρήκε παντελώς λανθασμένη σε όλα τα σημεία.
Σύμφωνα με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και μετά από απεργία πείνας, δίψας και παρεμβάσεις, στις 23 Απριλίου το Συμβούλιο με εδέχθη σε ακρόαση εξ’ υπαρχής και πληροφορώντας με ότι θα μου έδιναν την απόφαση τους τέλους Μαΐου, που ακόμη την περιμένω και πέρασαν τέσσερις μήνες και επτά μέρες.
Στα 70 χρόνια ζωής μου, δεν άκουσα ποτέ ένα που έκανε λάθος, να πει έκαναν λάθος. Ουκ ολίγα πρόσφατα παραδείγματα, όπως το προδοτικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή, το Μαρί, η κρίση και οι πρόσφατες κατά συρροή αυτοκτονίες στις φυλακές.
Μήπως στο Συμβούλιο καθυστερούν για να βγάλουν την απόφαση τους, για να βρουν νομικά σημεία, για αποδείξουν ότι δεν έκαναν λάθος ;
Με την παρατεταμένη καθυστέρηση, εξασκείται ψυχική και πνευματική κακοποίηση μου, που επ’ ουδενί λόγο δεν αρμόζει στο πλαίσιο κράτησης και θεσμικής υπαγωγής και μεταχείρισης ενός κρατουμένου, τρίτης ηλικίας, χωρίς καν να ληφθούν υπ’ όψην η ψυχική υγιεινή, η υγεία μου κ.α και που δεν αρμόζει για την ανθρώπινη ηθική και ανθρώπινη εξέλιξη σ’ ένα σωφρονιστικό χώρο όπως οι φυλακές.
Από την όλη στάση και δράση της Πολιτεία και των υπηρεσιών της στο Συμβούλιο Αποφυλάκισης Επ’ Αδείαν έναντι μου, ενδεχομένως παραβιάζονται κατάφορα τα ανθρώπινα δικαιώματα μου.
Καταπιέστηκα ψυχολογικά και καταβαραθρώθηκα ηθικά δεχόμενος ισχυρά πλήγματα στην ιδιοσυγκρασία και την ηθική μου, συνεπεία αυτών υπέστη ψυχολογική και, ή ψυχική ζημιά, ψυχική, ή και ψυχολογική ταλαιπωρία, πόνο και οδύνη, σωματική και πνευματική βία, ψυχικά, ή και ψυχολογικά τραύματα, αισθήματα ανασφάλειας, ή και υποτίμησης, ταπείνωσης και δυστυχίας, σωματική καταπόνηση και, ή σωματική εξαθλίωση και ως επίσης ανυπολόγιστη παθολογική ζημιά που ακόμα δεν έχει εκτιμηθεί.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και ενθαρρυμένος από την δήλωση του Συμβουλίου Αποφυλάκισης Επ’ Αδεία ότι θα μου έδιναν την απόφαση του, τέλη Μαΐου, έκανα σχέδια για νέα ζωή, έκαναν οικογένεια, σύζυγο 58 ετών και τρία παιδιά ηλικίας, 21, 23 και 24 ετών, ορφανά από πατέρα.
Επίσης θέλω να επισημάνω ότι στις 10 Νοεμβρίου 2014, όταν μου απέρριψαν το αίτημα μου για αποφυλάκιση επ’ αδεία, ο μεν Πρόεδρος του Συμβουλίου μου υπέδειξε ότι δικαιούμαι να υποβάλω ξανά αίτηση σε ένα χρόνο, με διαφωνία του Αντιπροέδρου λέγοντας μου σε δύο χρόνια. Από πού ξεκινά αυτό το όριο;
Είχα ήδη εκτίσει 27 έτη εγκλεισμού, έχοντας έτσι υπερβεί κατά δύο έτη το προβλεπόμενο όριο εκ του Νόμου, αυτό των 25 ετών που είχα νόμιμο δικαίωμα. Τώρα που έκλεισα τα 28 έτη.
Όταν ένα κατάδικος ισοβίτης, μετά από 28 χρόνια, μεταμέλειας, σωφρονισμού , καλής διαγωγής και δεν ανήκει στην κατηγορία που λαμβάνουν ψυχοφάρμακα και ναρκωτικές ουσίες και με πλήρη ενεργή δραστηριότητα στα κοινά των φυλακών ως καλλιτέχνης, ζωγράφος, έντεχνο λόγο ποιητής και άλλα, δίνοντας φως χαρά κι’ αγάπη, μόνο αγάπη αληθινή που μένει , κάνοντας το καλό σε ένα χώρο που δεν υπάρχει, βοηθώντας συστηματικά νεαρούς χρήστες ναρκωτικών, του στερηθεί δια παντός το δικαίωμα να ζήσει τη ζωή που δικαιούται, αποκτά άμεσα το δικαίωμα να ζητήσει την ευθανασία του.
Ενόψει όλων των ανωτέρων, αποσύρω την αίτηση μου για αποφυλάκιση επ’ αδεία, διότι πιστεύω ότι το παρόν Συμβούλιο, δεν είναι αμερόληπτο και ζητώ όπως άμεσα εξεταστεί το αίτημα μου για αποφυλάκιση επ’ αδεία , από νέα ανεξάρτητη σύνθεση Συμβουλίου . Εάν αυτό δεν είναι εφικτό ζητώ την ευθανασία μου. Γενηθήτω το θέλημα σου Κύριε».
Livenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου